In basisschool De Oogappel in Appelterre werd donderdag afscheid genomen van meester Luc Kaesemans (61). Hij gaat na een carrière van 40 jaar met pensioen. Een moment dat niet zomaar voorbij ging: ruim 60 oud-leerlingen vormden speciaal voor meester Luc de langste erehaag van Appelterre.
“Wie met pensioen gaat, wordt niet zomaar uitgezwaaid. Meestal wordt er wel iets georganiseerd, dat is nu eenmaal traditie bij ons op school”, zegt meester Luc. Maar zelfs bij tradities is er voor alles een eerste keer. Zo slaagden de collega’s van meester Luc erin om 60 oud-leerlingen bij elkaar te krijgen. Ze vormden samen met leerlingen en collega’s de langste erehaag van Appelterre. En dan moest de laatste werkdag van meester Luc nog beginnen. “Dat had ik in m’n stoutste dromen echt niet kunnen dromen, zeker omdat ik helemaal niets van wist. Dat was een enorm aangrijpend moment”, zegt meester Luc.
“Ik ben door die haag gestapt en heb rondgekeken wie ik nog allemaal herkende. Toch heb ik het bewust oppervlakkig gehouden want anders zou ik het emotioneel te moeilijk hebben gehad.”
Voorrecht
“Ik ben op 6 november 1984 gestart hier op school, dat was net na m’n legerdienst. Toen ik hier aankwam had ik 1 collega en samen deden we het 1e, 2e, 3e en 4e leerjaar. Meer was er niet: geen 5e en 6e leerjaar en ook geen kleuters. Nu hebben wij 220 leerlingen, ook kleuters én een nieuw schoolgebouw. Ik had het voorrecht om altijd mee vooraan te staan bij elke gebeurtenis. Ik heb alles heel bewust zien veranderen, en dat is toch wel heel speciaal”, blikt meester Luc tevreden terug.
Lang moest meester Luc niet nadenken om zijn mooiste moment te omschrijven. “Och, ik schat alle momenten naar waarde. Pakweg het mooiste stukje van de puzzel benoemen kan ik niet, want als je daar één stukje uit wegneemt, dan valt de puzzel uit elkaar.
Het meest bijzondere is dat je doorheen je carrière al heel mensenlevens hebt zien voorbijkomen en die nu zelf al kinderen hebben die naar school gaan. Toen wist ik wel hoe laat het was.”
Wandelen en geschiedenis
Meester Luc gaat dan wel met pensioen, maar zijn agenda is alles behalve leeg. “Naast wandelen is geschiedenis mijn allergrootste passie. Je kan wandelen en geschiedenis feilloos combineren en is gezond. En de school kan altijd op mij blijven rekenen: het is niet de deur dicht, vaarwel en tot nooit meer want dat zou toch niet lukken”, concludeert hij.
Beluister het interview met meester Luc:
