Archeologische opgravingen onthullen meer dan 800 jaar geschiedenis naast de Hospitaalkapel in Ninove

Een ploeg archeologen van SOLVA vond naast de Hospitaalkapel in Ninove verschillende restanten die in verband te brengen zijn met het voormalige hospitaal. Bijzonder is dat de loopniveaus uit verschillende periodes goed bewaard zijn gebleven. Dit biedt een unieke kijk op de geschiedenis van dit deel van de stad. Op maandag 24 juni kan je tussen 16 en 20 uur de opgraving eenmalig bezoeken (vrije toegang).

SOLVA is sinds 29 april 2024 in opdracht van stad Ninove bezig met opgravingen naast de Hospitaalkapel in Ninove. De opgravingen gebeuren voorafgaand aan de bouw van het nieuw toeristisch bezoekerscentrum. “Een archeologische opgraving op deze site is verplicht, gezien de locatie in de historische binnenstad en de omvang van het project. De werken hebben namelijk een grote impact op het bodemarchief”, vertelt schepen van toerisme Alain Triest. “Maar de opgraving is ook een uitgelezen kans om meer te weten te komen over de geschiedenis van Ninove op een belangrijke historische plaats.”

Stadsbranden in Ninove

Een groot deel van de gevonden funderingen en sporen is te linken aan de 18^de-eeuwse hospitaalgebouwen. Naast de muurresten is er ook een pad blootgelegd dat langs het gebouw liep. Op een dieper niveau bevinden zich (tussen de muren van het hospitaal) goed bewaarde resten van oudere, afgebrande gebouwen in vakwerk. Tussen deze afgebrande gebouwen ligt een kasseiwegje. Dergelijke steegjes tussen gebouwen dienden onder meer om de verspreiding van brand tegen te gaan. “Uit eerdere opgravingen weten we dat er in Ninove verschillende stadsbranden hebben plaatsgevonden. De best gekende is die van 1603, maar ook in de 15de en 16de eeuw waren er verschillende stadsbranden”, zegt de schepen. Dieper in de bodem bevinden zich lagen die dateren uit de 12de eeuw en die te maken hebben met landwinning op de Dender.

Begraving late middeleeuwen

Vooraan het perceel kwam tijdens het onderzoek ook een menselijke begraving aan het licht die dateert uit de late middeleeuwen. De oriëntatie van het skelet en het feit dat het individu op de buik begraven is, roept bij de archeologen veel vragen op. Begravingen in die periode gebeuren normaal gezien met het hoofd naar het westen gericht, terwijl hier het hoofd in het noorden ligt. Begravingen op de buik komen zelden voor.